Ρενάλ, Γκιγιόμ Τομάς Φρανσουά

(Raynal, 1713 – 1796). Γάλλος ιστορικός και κοινωνιολόγος, εκπρόσωπος του Διαφωτισμού. Σπούδασε στο κολέγιο των ιησουιτών, δεν θέλησε όμως να γίνει ιερέας. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι (1747), όπου ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και συνεργάστηκε στην Εγκυκλοπαίδεια του Ντιντερό. Το έργο του Φιλοσοφική και πολιτική ιστορία των εγκαταστάσεων και του εμπορίου των Ευρωπαίων στις δυο Ινδίες, περιέχει δριμύτατη κριτική εναντίον φεουδαρχικού απολυταρχικού συστήματος, της Καθολικής Εκκλησίας και του αποικιοκρατισμού. Ο Ρ. έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την ιστορία της αγγλικής επανάστασης και της επανάστασης στις Κάτω Χώρες και προπαγάνδιζε τις εμπειρίες από την επανάσταση στη Βόρεια Αμερική. Το 1781 το γαλλικό κοινοβούλιο διάταξε τη σύλληψή του και το κάψιμο του βιβλίου του. Ο Ρ. κατόρθωσε να δραπέτευσει και έζησε εξόριστος σε πολλές χώρες, ανάμεσα στις οποίες και στη Ρωσία. Το 1787 εξελέγη αντιπρόσωπος στις Γενικές τάξεις, αλλά αρνήθηκε να δεχτεί την εκλογή του. Στην περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης ήταν εναντίον των ριζικών επαναστατικών μέτρων και καταδίκαζε τους Ιακωβίνους. Ως φιλόσοφος, ο Ρ. υποστήριζε τις ιδέες του μεταφυσικού υλισμού, αν και διατύπωσε πολύ γενικά την ιδέα ότι η φύση έχει ιστορία που περιλαμβάνει βαθμιαίες ποσοτικές αλλαγές αλλά και ανατροπές και επαναστάσεις. Οπαδός της αισθησιοκρατίας και ενός ιδιόμορφου οικονομικού υλισμού, πίστευε στην ομάδα και όχι στο άτομο, θεωρούσε την κοινωνική κατάσταση του ανθρώπου προαιώνια και απέρριπτε τη συμβατική θεωρία για την προέλευση της κοινωνίας και του κράτους. Αιτία της εμφάνισης της ατομικής ιδιοκτησίας και της ανισότητας θεωρούσε τη σύγχρονη δομή της γεωργίας, της βιομηχανίας και του εμπορίου. Κατά τον Ρ., η γενική πορεία της ιστορίας είναι μια πάλη που κάνουν ποικιλόμορφες ομάδες ανθρώπων για την ελευθερία και τη δίκαιη κατανομή του πλούτου. Για τον λόγο αυτό καταδίκαζε τον πόλεμο ως μέσο εξωτερικής πολιτικής των κρατών και αγωνιζόταν εναντίον των φυλετικών διακρίσεων. Οι ιδέες του άσκησαν σημαντική επίδραση στη φιλοσοφία της ιστορίας του Σεν-Σιμόν και στις θεωρίες των Γάλλων ιστορικών της εποχής της παλινόρθωσης της μοναρχίας.